Sveinbjörn Jónsson, sjómaður og ellilífeyrisþegi líkir sérfræðingum Hafrannsóknastofnunar við töfralækna frumstæðra þjóðfélaga. Sveinbjörn birtir opið bréf til Kristjáns Þórs Júlíussonar sjávarútvegsráðherra í Morgunblaðinu. Bréf Sveinbjörns hefst á þessa leið:
„Í frumstæðum þjóðfélögum eru til menn sem kallast töfralæknar eða töframenn. Þeir skreyta sig oft með fjöðrum, skeljum og beinum og öðru þess háttar og dansa í kringum varðeld með fettum og brettum. Síðan veitast þeir að höfðingjanum og tjá honum að mikil ógn sé fram undan ef ekki verði farið að ráðum þeirra,“ segir Sveinbjörn og bætir við:
„Þeir baða jafnvel viðkomandi í dýrablóði eða bara drullu og segja honum að það geti komið í veg fyrir bölið og vilja þá einnig fá ríflega umbun fyrir þjónustuna. Í nútímaþjóðfélögum kalla staðgenglar þessara manna sig sérfræðinga og starfsaðferðir þeirra hafa lítið breyst. Flestir sérfræðingar gefa sig út fyrir að leysa vandamál en ef vandamál eru ekki fyrir hendi þarf að gefa út svartar skýrslur. Síðan er saklausum valdamönnum sagt að ef ekki verði gripið til öfgakenndra aðgerða muni allt fara til andskotans.“
Þannig koma sérfræðingarnir að mati Sveinbjörns í veg fyrir að aðrir blandi sér í málið, þeir halda fram að hlutirnir séu flóknir og enginn annar að þeirra mati fær um að benda á aðrar leiðir eða hvernig hægt sé að leysa hlutina. Þá hafi sérfræðingarnir fengið stjórnmálamenn til að setja lög þannig að þeir hafi einkarétt á að veita þá þjónustu eða ráðgjöf sem á þarf að halda.
„Þeir hafa komið því þannig fyrir að ef svo ólíklega vildi til að aðrir yrðu teknir fram yfir þá hafi þeir jafnvel skaðabótarétt á hendur valdhafanum, sem oftast er ríkið. Þetta eru að sjálfsögðu mannréttindabrot á þeim sem ekki hafa aflað sér tilskilinna sérfræðiréttinda en eru oft á tíðum miklu hæfari en umræddir sérfræðingar.“
Þá segir Sveinbjörn að töframenn svörtu skýrslnanna, eða sérfræðingarnir hafi haft af þjóðarbúinu um það bil fimm milljóna tonna þorskafla á aldarfjórðungi og þá annað eins eða meira í hliðartegundum og loðnu. Sveinbjörn segir:
„Ég er ellilífeyrisþegi og er að verða búinn að vinna upp í þann launakvóta sem mér er ætlaður í ár áður en ég þarf að greiða ríkinu 80% vinnulauna minna. Ég verð því að fara þess á leit við þig að þú umbunir mér svart það lítilræði sem þér finnst ég eiga skilið ef þú vilt fá mig til að útskýra betur fyrir þér hvernig töframenn svörtu skýrslnanna höfðu af þjóðarbúinu u.þ.b. fimm milljóna tonna þorskafla á aldarfjórðungi og annað eins eða meira í hliðartegundum og loðnu,“ segir Sveinbjörn.
„Ég ætla ekki að reyna að reikna út verðgildi þessa tjóns því þá verður hrunið svo lítið í samanburði og það kann að valda leiðindum hjá því fólki sem missti störfin sín á sjúkrahúsunum og annars staðar þegar Hafró fór með þorskkvótann niður fyrir 200 þúsund tonn til að byggja upp hrygningarstofninn,“ segir Sveinbjörn og bætir við að lokum:
„Nýlega sá ég eftir þér haft að hornsteinn fiskveiðistjórnunar á Íslandi væri að fara eftir vísindalegri ráðgjöf. Mér er því ljóst að enn um sinn verður stiginn dans í kringum hinn rándýra gullkálf. Hvernig væri að fjárfesta í strápilsum fyrir Hafró til að særa ekki blygðunarkennd okkar sem enn nennum að horfa á aðfarirnar?“