Hver semur fyrir ellilífeyrisþega?

Kári Jónasson, formaður stjórnar RÚV, veltir því fyrir sér í pistli í Fréttablaðinu í dag hver muni semja fyrir ellilífeyrisþega landsins nú þegar alda kjarasamninga gangi yfir.

Hann segir svarið við því einfalt: „Einfalda svarið við þessu er að það semur enginn fyrir þennan stóra hóp landsmanna. Við erum sem sagt í flokki með ungbörnum og grunnskólanemum, með allri virðingu fyrir þeim.“

Kári bendir á að Samkvæmt skilgreiningu OECD teljast þeir aldraðir sem hafa náð 65 ára aldri, en að hér á landi sé hins vegar miðað við 67 árin. „Mér telst til að hér á landi séu rösklega 43 þúsund einstaklingar sem eru 67 ára og eldri. 12.500 manns á aldrinum 67 ára til sjötugs og tæplega 19 þúsund á milli sjötugs og áttræðs,“ skrifar hann.

Kári gagnrýnir reglur um frítekjumark. „Ástæðan fyrir því að ég er með þessa talnaleikfimi er sú, að margir þessara rúmlega 30 þúsund einstaklinga eru enn í fullu fjöri og meðal þeirra eru margar vinnufúsar hendur, en það má segja að hið opinbera hafi slegið á puttana á þeim vegna óskiljanlegra reglna um frítekjumark og áhrif þess á ellilífeyri.“

„Í dag mega ellilífeyrisþegar hafa 1,2 milljónir í tekjur á ári án þess að það hafi áhrif á útreikning varðandi ellilífeyri. Þeir sem hafa meira en rúmlega 557 þúsund krónur í tekjur á mánuði fá hins vegar ekkert frá Tryggingastofnun og greiða að sjálfsögðu skatta og skyldur af sinni innkomu eins og aðrir þegnar þessa lands og eru hreinlega gullnáma fyrir „skattmann“, því hann þarf ekki að láta neitt af hendi rakna til þeirra,“ skrifar Kári einnig.

Hann bendir á að fjöldi fólks á þessum aldri gæti auðveldlega aflað sér meiri tekna en þessarar rúmu milljónar á ári og telur brýna nauðsyn til þess að gera þeim auðveldara um vik að vinna meira án þess að ellilífeyrir þeirra skerðist. Þessu fólki vanti þó einhvern til að semja fyrir sig. „Þeir munu að sjálfsögðu greiða sína skatta og skyldur af tekjum sínum eins og aðrir, en þá vantar tilfinnanlega einhvern til að semja fyrir sig. Fulltrúar þessa hóps og annarra ellilífeyrisþega ættu að vera einhvers staðar við kjarasamningaborðið, en ekki láta skammta sér úr hnefa eins og hingað til. Þetta er sanngjörn krafa tugþúsunda kvenna og karla,“ skrifar Kári að lokum.