Hjúkrunarfræðingar eru órólegir yfir fyrirhuguðum niðurskurðaraðgerðum á Landspítalanum segir Guðbjörg Pálsdóttir, formaður félags íslenskra hjúkrunarfræðinga.
„Ár eftir ár er ráðist í niðurskurðaraðgerðir. Það að við getum tryggt öryggi þjónustunnar, hvað þá gæði þeirrar þjónustu sem við viljum veita set ég spurningarmerki við. Þetta heldur áfram að fara niður á við svo ég spyr hvar það er sem heldur og hvar það er sem sleppir,“ segir Guðbjörg í í frétt Mbl um málið.
Með fyrirhuguðum niðurskurðaraðgerðum á meðal annars að svipta hjúkrunarfræðinga sérstökum álagsgreiðslum og telur Guðbjörg vöntun á raunhæfu samtali á milli ríkisins og Landspítalans.
„Það þýðir ekki fyrir ríkið að benda á yfirstjórn Landspítalans og yfirstjórn Landspítalans að benda á ríkið,“ segir Guðbjörg og tekur fram að 70% af rekstrarkostnaði Landspítalans sé launakostnaður eins og hefur verið vitað í mörg ár.
Sett voru sérstök kjör fyrir hjúkrunarfræðinga vegna langvarandi mönnunarvanda á spítalanum í gegnum svokallað Hekluverkefni þar sem hjúkrunarfræðingar hafa nýlega fengið álagsgreiðslur fyrir störf sín. Nú stendur til að leggja þetta kerfi af og sagði formaður Læknafélags Íslands í gær að helsta ástæða rúmlega fjögurra milljarða halla á rekstri spítalans sé vegna þess að hjúkrunarfræðingum og ljósmæðrum hafi verið gert sérstaklega hátt undir höfði.
Þessu eru Guðbjörg ósammála og segir hún það aldeilis ekki rétt að þessar aukagreiðslur sem hjúkrunarfræðingar hafa fengið séu alls ekki ástæða þess að Landspítalinn sé að fara á hliðina. Tekur hún einnig fram að greiðslurnar séu ekki háar og að spítalinn hafi tekið upp á þessu til þess að reyna að halda fólki í starfi.
„Þetta eru engar stórar upphæðir og eru ekki upphæðir af þeim toga að þær einar og sér myndu halda hjúkrunarfræðingum í starfi þó þær kæmu inn aftur. Fyrir voru hjúkrunarfræðingar lægra launaðir en sambærilegar stéttir. Stéttir með sambærilega menntun og álag. Það er ekki nóg að setja þessar álagsgreiðslur inn aftur. Það þarf að leiðrétta þetta í grunninn,“ segir Guðbjörg og telur hún ástæðuna fyrir vandamálinu vera vegna þess að hjúkrunarfræðingar eru 97% konur og þar skíni í gegn hvernig þjóðfélagi við búum í.
Þá segir Guðbjörg að hjúkrunarfræðingar muni ekki bíða endalaust og að þeir séu orðnir mjög órólegir en þeir hafa staðið í kjaraviðræðum við ríkið í tæpa sjö mánuði núna. Segir Guðbjörg það augljóst að vegna fjölda hjúkrunarfræðinga muni samningar alltaf kosta mikla peninga. Þá segir hún einnig að það komi ekki á óvart að hjúkrunarfræðingar leiti erlendis til starfa. Nú þegar sé mikill skortur á hjúkrunarfræðingum á Landspítalanum og að deildir þar séu mjög undirmannaðar.
„Þegar viðmótið er svona, þegar samningsviljinn er ekki meiri. Þetta er bara fólk, þetta er atvinnan þeirra og fólk þarf vinnu og menntun hjúkrunarfræðinga er bara mjög góð og þeir geta fengið vinnu víða. Áhyggjur yfirstjórnar Landspítala eru algjörlega til staðar yfir því hvernig eigi að halda uppi þjónustunni. Svo er þetta bara spurning fyrir hvern og einn starfsmann hvort hann ætli að vinna í þessu starfsumhverfi eða ekki.“