Færa má rök fyrir því að skynsamlegra og réttlátara gæti verið að styrkja gegnumstreymiskerfið (almannatryggingar) nú frekar en að auka vægi sjóðsöfnunar í lífeyriskerfinu; beina sem sagt hluta fyrirsjáanlegs vaxtar lífeyrissjóðakerfisins inn í gegnumstreymiskerfið. Þetta segir Gylfi Magússon dósent við HÍ.
Uppsafnaður lífeyrissparnaður (eignir lífeyrissjóða og annarra vörsluaðila séreignarsparnaðar) á Íslandi er mikill í alþjóðlegum samanburði. Ef samanlagður lífeyrissparnaður í löndum OECD er borinn saman við landsframleiðslu er Ísland í fjórða sæti á eftir Danmörku, Hollandi og Kanada. Lífeyrissparnaður óx hraðar en landsframleiðsla á árunum 2006 til 2016 í flestum löndum OECD og fór á Íslandi úr 130% í 151% af landsframleiðslu.
Í lok desember námu innlendar eignir lífeyrissjóða 2.931 milljörðum króna, en heildareignir voru þá komnar í tæplega 3.900 milljarða króna. Þar af voru innlán í innlendum innlánsstofnunum 150 milljarðar króna og innlend útlán og markaðsverðbréf 2.656 milljarðar króna. Í fyrra jukust útlán lífeyrissjóða til sjóðfélaga um 139 milljarðar króna, samkvæmt nýjum hagtölum Seðlabanka Íslands, en það er aukning um 57 prósent frá fyrra ári.
