Nánast allir peningar í fjármálakerfinu eru geymdir inni í viðskiptabönkum og séu þar með með beina eða óbeina ábyrgð skattgreiðenda. Á sama tíma geti bankinn stundað áhættusaman bankarekstur eins og verðbréfamiðlun, eigin viðskipti og fyrirtækjaráðgjöf. Þessi tvö form eiga ekki heima saman og aðskilja eigi að viðskipta- og fjárfestingarbankastarfsemi.
Stórir viðskiptabankar myndu líka fá hærri lánshæfiseinkunn vegna þess að það sé ekki mikil áhætta til staðar og það ætti alltaf að leiða til minni kostnaðar fyrir bankana, auk þess sem aðskilnaður myndi draga úr áhættu fyrir skattgreiðendur og ríkið sem ekki muni vera í ábyrgð fyrir áhættufjárfestingar. Þetta myndi einnig minnka hagsmunatengsl og ýta undir óháða ráðgjöf sem fyrirtæki og fjárfestar vilji frekar sækja í.
Í haust verða 10 ár frá hruni- ætlum við að læra af sögunni og gera breytingar á bankakerfinu?
