„Orðið „snjókorn“ hefur öðlast nýja merkingu í seinni tíð. Er það gjarnan notað niðrandi um ungt fólk sem sumum þykir sjálfhverft, viðkvæmt og móðgunargjarnt. Hugmyndin er ekki gripin úr lausu lofti. Bresk rannsókn leiddi í ljós að í níutíu prósentum breskra háskóla hefði stúdentaráðum tekist að hefta tjáningarfrelsið með því að banna ákveðna fyrirlesara, sérstaka hegðun, klúbba, popplög, brandara og athugasemdir svo að engum þurfti að líða illa, utangátta eða heyra eitthvað ljótt. „Verndarsvæði“ hafa sprottið upp innan háskóla þar sem boðið er upp á róandi tónlist, faðmlög, litabækur, leir og myndbönd af hvolpum.“
Þetta segir Sif Sigmarsdóttir einn vinsælasti pistlahöfundur landsins í grein í Fréttablaðinu sem hefur vakið mikla athygli í dag. Hún bendir á að það sé ekki aðeins unga fólkið sem leitist við að vopnvæða eigin viðkvæmni til að ná sínu fram. Slíkt hið sama hafi átt sér stað eftir afhjúpun á störfum Samherja í Namibíu, þar sem allt frá sægreifum til ráðherra vildi að aðgát yrði höfð í nærveru sálar.
Tekur Sif dæmi um Gunnar Braga Sveinsson þingmann Miðflokksins sem sagði
„Þessir menn eiga börn.“ Þorsteinn Már Baldvinsson eigandinn sjálfur talaði um að umfjöllunin væri árás á starfsmenn Samherja. Þá hafi Bjarni Benediktsson strunsað úr þingsal þegar málið var rætt á Alþingi. Segir Sif að snjókorn í íslenskri valdastétt á götum Garðabæjar og á Alþingi telji sig eiga rétt á að heyra ekkert ljótt.
„Afnemum RÚV, tökum Helga Seljan af dagskrá, setjum lögbann á Stundina, stöðvum styrki til fjölmiðla uns ekkert er eftir nema veðurfréttir, Mogginn og blað Sjálfstæðiskvenna. Því það er heilagur réttur ríkustu manna landsins að sjá sveltandi börn í Afríku aðeins á sparibaukum Hjálparstofnunar kirkjunnar er þeir tæma vasana af klinki en ekki í Sjónvarpsfréttum yfir kvöldmatnum eða í eigin martröðum.
Það er réttur þeirra að fá skjól gegn orðum sem misbjóða; vinalán, veiðigjöld, skattaskjól, auðlindaákvæði. Því þeir eru fórnarlömb; fórnarlömb eigin ágætis, eigin yfirburða. Það er ekki þeim að kenna að þeir fæddust hvorki í Namibíu né Efra-Breiðholti. Þeir skulu faðmaðir, hylltir – ekki með lófataki sem styggt gæti viðkvæma lund heldur með „djass-höndum“ – því það sem við hin í einfeldni okkar skiljum ekki er að ef þeir væru ekki til staðar til að mylja ofan í okkur brauðmola, hvar myndum við þá fá brauðmola?“
Þá segir Sif að lokum:
„Það er því öllum fyrir bestu að við hreiðrum um okkur í hlýju úthverfi sálarinnar, litum, leirum, föðmumst og horfum á hvolpamyndbönd. Má bjóða þér hafragraut? Næst verða sagðar veðurfréttir.“
Hér má lesa pistilinn í heild sinni.