„Það sem ég horfi upp á og að sögn gamla fólksins okkar og nánustu aðstandenda er að heilbrigðisstarfsfólk er með símann nánast límdan á sér, sem á í alvöru talað ekki að eiga sér stað nema inni á vaktstofu og alls ekki fyrir augum sjúklinga sem vita nánast ekki hvaða tæki þetta er. Ef ég tek sem dæmi: við erum að labba með sjúklingi, tala við hann, sinna honum eða með honum á klósettinu, þá er síminn algert banntæki.“
Þetta segir Birgitta Þura Birgisdóttir í pistli sem hún hefur setið á síðan árið 2018. Hún hefur nú hætt sem sjúkraliði. En hún segir: „Ég hef látið af störfum sem sjúkraliði því ég læt ekki bjóða mér hvað sem er.“
Hún vann sem sjúkraliði á deild á Akranesi en Birgitta lýsir því á þá leið að þar bíði fólk eftir að komast á hjúkrunarheimili eða „endastöðina líkt og margir heldri borgarar lýsa því. Birgitta gagnrýnir starfsmenn fyrir að hanga í símanum öllum stundum og bætir við:
„Að sjálfsögðu getum við verið að bíða eftir nauðsynlegum símtölum, þá ætti það ekki að vera tiltökumál.“
Birgitta hvetur starfsfólk til að sinna eldra fólkinu:
„ ... Ég gleymi því í nærveru þeirra að þurfi að þurrka munnvik, skeina, taka úr þvagleggi, nálar, hjálpa fólkinu í og úr rúmi, díla við kvíða, depurð og sorg, tannbursta, losa stómapoka, þvagpoka og í raun öllu sem þau þarfnast vegna þess að ég met mitt starf mikils og vildi ég óska þess svo heitt og innilega að enginn væri í þeirri stöðu að líða illa út af starfsfólki eða aðstandendum, ég myndi hiklaust taka sjúklinga með mér heim ef ég hefði aðstöðu eða getu til. Við erum með þeim bæði yfir öll jól og áramót.
Hjá okkur eru erfið dauðsföll, mjög þungir sjúklingar sem þarfnast lyftu í og úr hjólastól, góð- og illkynja sjúkdómar, geðsjúkdómar og allskyns verkefni bæði létt og erfið sem við tökumst á við og gerum vel.“
Birgitta bendir á að laun sjúkraliða séu ekki uppá marga fiska og að starfsmenn ættu að njóta meiri virðingar af ríkinu.
„Oft finnst mér, sem sjúkraliða, margir meta okkur lítils háttar og sem einskonar gólftusku. Hvernig eigum við, þessir ungu sjúkraliðar, að safna okkur fyrir íbúð? Framfleyta börnunum okkar? Ég sé ekki fram á að geta það sem sjúkraliði í dag, sem er hrikalegt. Hvernig fer ef sjúkraliðastétt deyr út vegna þess að þið sem eruð í ríkisstjórn getið ekki hækkað launin okkar?“
Þá gagnrýnir Birgitta stjórnvöld en hún segir um þau:
„Það er örugglega ekki einn einasti úr þessari aumu ríkisstjórn sem sér þetta en hvað viljið þið þegar þið verðið orðin gömul og grá – eða „ung“ og ósjálfstæð? Það erum við, læknar og hjúkrunarfræðingar sem sjáum um ykkur ef eitthvað fer úrskeiðis heilsunnar vegna. Þið verðið að átta ykkur á því að fólk er að yngjast upp – vegna lyfja, umönnunar og lífshátta.
Þetta heilbrigðiskerfi er gjörsamlega út í hött og þarf að laga undir eins!! Annars eigið þið eftir að missa (í alvöru talað) góða mjög góða sjúkraliða sem hafa áhuga á sínu starfi.“