Sævar Daníel Kolandavelu, sem er á fertugsaldri, segist vera að slitna í sundur vegna alvarlegs stoðkerfisvanda. Hann liggur uppi í rúmi á hverjum degi á heimili vina sinna í Bryggjuhverfinu. Hann segir heilbrigðiskerfið hafa brugðist sér og ætlar að leita sér dánaraðstoðar ef ekkert breytist.
Sævar hefur ákveðið að skrifa opna dagbók um ástandið og mun Fréttablaðið birta það reglulega.
Hér má sjá brot úr dagbók Sævars:
Kæru vinir.
Mig langar deila með ykkur hugleiðingu.
Í síðustu viku fór ég og hitti Boga Jónsson hryggjarskurðlækni. Hann stóð sig mjög vel. Tók niður einkenni rétt, fór vandlega yfir söguna frá mínu sjónarhorni, tók við gögnum og sinnti málinu í samhengi við alvarleika þess og augljóst var að hann ætlaði sér að gera sitt ítrasta til að finna lausn.
Hann samþykkti einnig að mér yrði leyft að leggja fram kenningu um hvað væri að, og við ræddum lauslega og opið um hvernig slíkt er gert. Við ræddum einnig um menntunarmál, röntgenfræði og vandamál sem komið hafa upp við röntgengreiningar á íslandi, og hina ýmsu hluti.
Ingveldur hjúkrunarkona, eða Inga eins og hún vill láta kalla sig, tók á móti okkur og sá um að það væri til kaffi og vatn og að allt gengi vel fyrir sig og var æðisleg í alla staði.
Heimsóknin var augljóslega vel skipulögð, búið að taka frá tíma, enginn að flýta sér.
Þetta var í fyrsta skipti sem læknisheimsókn stenst samanburð bæði við almenna skynsemi og vísindi í fjögur ár.
Eins ánægjulegt og það var þá er annað sem mig langar að ræða.
Boga og starfsfólki landspítalans er ekki boðið umhverfi þar sem þau geta sinnt öllum neyðartilfellum. Það eru fullt af skurðstofum lokaðar. Það vantar húsnæði, starfsfólk, rúm, tíma. Hann reyndi að gera sitt besta meðal allra annarra neyðartilfella sá ég, og reyndi koma mér að eftir viku eða tvær fyrir næstu skref í málinu. Honum stóð ekki annað til boða. Ég lendi í smá klípu því það er alls óvíst það sé tími sem ég hef.
Ég er í neyðarástandi. Neyðarástand er þannig að staða þín þarfnast aðhlynningar strax. Neyðarástand er t.d. eins og opið sköflungsbrot, fara úr axlarlið, fá hjartaáfall. Sumt neyðarástand er þannig að þú deyrð ef þú færð ekki aðhlynningu strax. Sumt neyðarástand er þannig að þú mögulega deyrð ekki (strax) af því, en þú hlýtur svo mikla örkumlun og þjáningar ef ekki er gripið inn í, að slíkt er óforsvaranlegt í siðmenntuðum ríkjum.
Þó að týna dildónum lengst upp í þitt innra svarthol drepi þig ekki, þá væri það að sinna ekki slíku fyrr en eftir vikur, mánuði eða ár, í raun ekki réttlætanlegt í neinu samhengi. Sama gildir um hin ýmsu meiðsl. Neyðarástand þitt myndi ekki minnka þó tíminn liði, heldur versna. Þú værir ófær um að halda áfram lífi þínu að neinu leiti, og staða þín myndi versna og flækjast með hverjum deginum.
Manneskja sem brýtur illa á sér sköflunginn eða fer úr lið þarfnast aðhlynningar strax. In theory væri kannski hægt að lifa farinn úr lið, en þú værir í þannig ástandi að það myndi varla taka því til lengri tíma litið. Ég er að nota þessar myndlíkingar því almennt hefur fólk ekki hugmynd um eða skilning á alvarleika stöðu minnar og þessum minna þekktum áverkum.
Ég er með áverka þar sem hryggurinn á mér er slitinn frá mjöðm og á sjö öðrum stöðum. Öll hreyfing skemmir mig meira. Ekki ósvipað og handleggurinn á þér myndi togast útúr öxlinni alltof langt. Danglaði bara útúr henni og þú þyrftir að halda henni í stað með hinni hendinni þangað til hjálp bærist.
Það er staðan á hryggnum á mér. Hann er rifinn öðru megin frá mjöðminni og er því orðinn töluvert lengri þeim megin, það mikið að mjúkvefir eru sífellt að rifna meira, ekki ólíkt því þú myndir vera stöðugt að toga handlegginn sem er úr axlarlið stöðugt.
Nú, ef þú prufar að rífa liðböndin í hryggnum á þér svona muntu komast fljótlega að því að vegna þyngdaraflsins sjálfs þá er engin leið fyrir þig að vera til án þess að svæðið togist í sundur.
Að setjast niður veltir mjöðmum og hrygg frá hvort öðru. Leggjast og slaka á, ganga, standa gerir slíkt hið sama. Að sofa gerir það sama. Líkt og þú værir stöðugt að toga handlegginn sem er úr axlarliðnum í burt frá líkamanum. Að vera til skemmir líkama minn meira.
Hægt er að lesa færslu Sævars í heild sinni hér.