„Það gengur ýmislegt á í lífi fólks og hingað til hef ég ekki hitt neina lifandi manneskju sem hefur siglt lygnan sjó og ekki upplifað sorgir og áföll,“ segir Marta María Jónasdóttir, umsjónarkona Smartlandsins á mbl.is, í fylgiriti Morgunblaðsins í dag um heilsu.
Leiðari Mörtu Maríu í blaðinu fjallar um áföll í lífi fólks og eins og Marta María bendir réttilega á kemst enginn í gegnum lífið án þess að upplifa mótvind.
„Áföll fólks eru misstór og einhvern tímann heyrði ég sérfræðing halda því fram að það skipti ekki höfuðmáli hvert áfallið væri heldur hvernig fólk ynni sig út úr þeim. Það fylgdi líka sögunni að ef fólk tækist ekki á við áföllin jafnóðum myndu afleiðingar þeirra banka upp á síðar á lífsleiðinni. Ég veit ekki hvort það er rétt en ég trúi þó að það sé eitthvað til í því,“ segir hún.
Marta María segir að þegar fólk verður fyrir áföllum deyfi líkaminn sig upp til að byrja með. Svo hverfur doðinn og þá þarf fólk sjálft að ákveða hvernig það tekst á við breyttan veruleika. Sjálf fer hún ekki ofan af þeirri skoðun að nauðsynlegt sé að fá aðstoð fagfólks þegar aðstæður í lífinu breytast.
Marta María upplifði sorgina á eigin skinni undir lok síðasta árs þegar sonur hennar, Helgi Jóhannesson, varð bráðkvaddur. Helgi var 14 ára og hafði barist hetjulega við Duchenne-vöðvarýrnunarsjúkdóminn frá unga aldri. Í leiðara sínum nefnir Marta María þær aðferðir sem hafa hjálpað henni að glíma við sorgina.
„Ef það er eitthvað sem ég get mælt með þegar sorgin yfirtekur lífið þá er það að labba. Þetta ráð virkar kannski heimskulegt en ég hef upplifað það á eigin skinni hvað göngutúrar geta hjálpað mikið þegar lífið er eiginlega óbærilegt. Að labba með þeim sem manni þykir vænt um getur lyft andanum og aukið bjartsýni til muna. Svo eru það sérleg lífsgæði að komast í sund og þá er ég ekki að tala um að fólk þurfi að synda kílómetra heldur bara hanga í pottinum, spjalla og fara í gufu. Þeir sem hafa vanið sig á að fara í kalda potta ættu endilega ekki að hætta því enda gerist eitthvað í líkamanum þegar hann hitnar og kólnar til skiptis. Fólk hressist.“
Marta María segir að einu sinni hafi fólk farið í ræktina til að losna við aukakílóin en hún upplifi það þannig í dag að fólk fari í ræktina til að láta sér líða betur.
„Það var því ansi hressandi þegar líkamsræktarstöðvar voru opnaðar aftur á dögunum og fólk gat farið að fara í sína uppáhaldstíma og eiga stund fyrir sig. Í öllum öldugangi lífsins með sorgum og sigrum, áföllum og kórónuveiru hefur aldrei verið mikilvægara að hugsa vel um sig. Ef allir hugsuðu um sig eins og þeir væru ungbörn væri líklega minna vesen í heiminum. Það myndu nefnilega fáir gefa ungbarni vodkaskot og franskar.“
