Ljótt er, og fullkomlega ástæðulaust, að efast eitt augnablik um sannfæringu ábyrgðarfólks Samfylkingarinnar um að þeirra flokkur hafi bestu stefnu allra stjórnmálaflokka. Og það ekki einungis á Íslandi. Þó víðar væri leitað, segja sumir.
Stefna Samfylkingarinnar er því, væntanlega að mati þessa fólks, alls ekki ástæða þess að illa árar hjá flokknum. Ef það er ekki stefnan, þá beinast augu allra að fólkinu. Fólkinu sem eru boðberar, og að þeirra eigin mati, bestu stefnu allra flokka.
Marg ágætt og líka margt fínasta fólk er í framboði fyrir Samfylkinguna. Á því er ekki nokkur vafi. En það er eitthvað að. Frambjóðendur ná ekki til kjósenda. Ekki einu sinni með þá stefnu sem frambjóðendurnir mæra allir eins og þeir lifandi geta.
Einhver hélt því fram að Jóhanna Sigurðardóttir hafi eyðilagt Samfykinguna. Sem er alls ekki rétt. Trúlegast tók Samfylkingin sitt versa skref þegar Geir H. Haarde og Ingibjörg Sólrún mynduðu ríkisstjórnina árið 2007. „Pólitískt meðvitundalaus,“ sagði Jón Baldvin um þá ríkisstjórn. Samfylkingin tók þá við af Framsókn og fyllti hans rúm, nánast fullkomlega. Sú stjórnarseta var ógæfuspor.
Samfylkingin er afurð fjögurra flokka. Alþýðubandalagsins, Þjóðvaka, Kvennalista og Alþýðuflokks. Kannski er Samfylkingin lengst frá Alþýðuflokknum af þessum fjórum flokkum.
Í fyrstu veitti Margrét Frímannsdóttir, uppalin í Alþýðubandalaginu, Samfylkingunni forystu. Síðan varð Össur Skarphéðinsson, sömuleiðis uppalinn í Alþýðubandalaginu, formaður flokksins, síðan Ingibjörg Sólrún, úr Kvennalista, formaður, þá Jóhanna Sigurðardóttir, fyrrum formaður Þjóðvaka, og svo Árni Páll Árnason, úr Alþýðubandalaginu, og nú Oddný Harðardóttir, sem hefur aldrei verið í öðrum flokki en Samfykingunni.
Því ætti engan að undra að Samfylkingin sé meira til vinstri en til að mynda Alþýðuflokkurinn var. Áhrif krata eru kannski ekki svo mikil innan Samfylkingarinnar, allavega ekki í forystunni. Kratar hafa aðra flokka, sýnist þeim svo.
Jóhanna ber ekki ábyrgð á hvernig komið er, allavega ekki meiri en margir aðrir. Fjarri er öllu lagi að Samfylkingin sé ónýt. Það er hún alls ekki. Hún er bara einsog hún er.
Sumir frambjóðendur Samfylkingarinnar sjá fram á að geta allt eins tryggt sér þingstörf í allt að fjögur ár í viðbót. En ástríðuna virðist vanta. Samfylkingin stendur veikt sem stjórnmálaflokkur og líka sem vinnumiðlun þaulsetinna stjórnmálamanna.
