Bjarni og Katrín ætla að þrauka – allt betra en Kristrún

Sáttafundur Katrínar Jakobsdóttur og Bjarna Benediktssonar um daginn skilaði þeirri skemmri tíma lausn að ætlunin er að halda lífi í dauðu hjónabandi þeirra í ríkisstjórn. Framsókn dansar bara með og hefur litlar skoðanir á erfiðum málum. Sigurður Ingi heldur sér til hlés en öðru hverju rís Lilja Dögg, varaformaður Framsóknar, upp og segir eitthvað torskiljanlegt við fjölmiðla.

Formenn ríkisstjórnarflokkanna sjá ofsjónum yfir uppgangi Samfylkingarinnar eftir að Kristrún Frostadóttir tók við formennsku. Þeir vonast eftir því að undan fylginu fjari og vilja bíða átekta og tefja sem mest þeir geta. Hlutlausir sérfræðingar og fagmenn meta stöðuna hins vegar þannig að eftir því sem lengra líður og dregst að boðað verði til kosninga, muni fylgi Samfylkingar og fleiri flokka einungis aukast á kostnað ríkisstjórnarflokkanna þriggja sem nú eru samtals komnir niður í 33 prósent fylgi samkvæmt nýbirtri könnun Maskínu.

Í umræddri skoðanakönnun reyndist Sjálfstæðisflokkurinn vera með 17,6 prósenta fylgi sem gæfi honum 12 þingmenn en nú hefur flokkurinn 17 menn á þingi. Ef niðurstaða kosninga yrði með þessum hætti félli bæði forseti Alþingis og formaður þingflokks sjálfstæðismanna af þingi, auk Hildar Sverrisdóttur, Birgis Þórarinssonar og Teits Björns Einarssonar sem kom inn sem varamaður á kjörtímabilinu. Framsókn myndi missa hálfan hálfan þingflokk sinn og einnig Vinstri græn sem fengju einungis fjóra menn kjörna, trúlega engan utan höfuðborgarsvæðisins.

Þrátt fyrir enn eina skoðanakönnunina af þessu tagi, virðist ekki vera neitt fararsnið á Bjarna Benediktssyni eða Katrínu Jakobsdóttur. Hermt er að þau ætli bæði að þrauka með flokka sína í fallandi fylgi. Sjálfstæðisflokkurinn með 17,6 prósenta fylgi, búinn að missa einn þriðja frá síðustu kosningum, að ekki sé talað um það 35 til 40 prósent fylgi sem flokkurinn gekk að vísu um árabil áður en Bjarni Benediktsson tók við formennsku þar á bæ. Vinstri græn mælast nú með 6,4 prósent og gætu með litlu hnjaski dottið út af Alþingi og þar með dáið drottni sínum.

Ef marka má nýleg viðtöl við Katrínu og Bjarna ætla þau bara að njóta hvers dags, líta sem minnst til baka, halda Kristrúnu sem lengst frá embætti forsætisráðherra og hverfa svo af vettvangi í örugg störf erlendis eða hér á landi – en verða þá að sjá á eftir fínu ráðherrabílunum og bílstjórunum.

Litlu breytir það fyrir Bjarna en Katrín þarf þá að að finna til gamla reiðhjólið sem hún viðraði ekki lítið í upphafi ferils síns, þá manneskja fólksins.

- Ólafur Arnarson