Einar Þór Sverrisson, lögmaður Jóns Ásgeirs Jóhannessonar, svarar grein Ásthildar Lóu Þórsdóttur, þingmanns Flokks fólksins, sem birt var í Morgunblaðinu í gær. Einar Þór rangnefnir Ásthildi Lóu að vísu í grein sinni í Morgunblaðinu í dag því hann kallar hana Ásdís Lóa Þórðardóttir.
Hringbraut fjallaði um grein Ásthildar í gær en í henni gagnrýndi hún mjög aðkomu Jóns Ásgeirs Jóhannessonar að íslensku viðskiptalífi undanfarin misseri. Ásthildur fór býsna hörðum orðum um Jón Ásgeir og lét að því liggja að hann hafi stungið af úr landi með ránsfeng og skilið mörg þúsund fjölskyldur eftir í sárum.
Einar Þór segir Ásthildi Lóu hafa ráðist að Jóni Ásgeiri með illmælum og órökstuddum dylgjum sem eiga sér ekki stoð í raunveruleikanum.
„Einhver kynni að ætla að alþingismaður sem vill að borin sé virðing fyrir sér og þeirri stofnun sem hann starfar hjá myndi reyna að kynna sér málin áður en svo stórum ásökunum er kastað á einstakling, í þessu tilfelli Jón Ásgeir Jóhannesson. Hefði Ásdís [Ásthildur, innsk.blm] gert það hefði hún auðveldlega getað orðið sér úti um vitneskju um að líklega hefur ekki viðskiptaferill nokkurs Íslendings fyrr eða síðar sætt nákvæmari rannsókn yfirvalda, og það án þess nokkurn tímann fyndist snefill af glæpum eins og þeim sem þingmaðurinn telur sér sæmandi að fleipra um í greininni,“ segir Einar Þór í grein sinni.
Einar Þór bendir á að Jón Ásgeir hafi ekki átt ráðandi hlut í Glitni banka hf. eins og hún heldur fram í grein sinni.
„Jón Ásgeir sat ekki í stjórn bankans, var ekki starfsmaður hans, né hafði hann afskipti af rekstrinum. Jón Ásgeir var með óskiljanlegum hætti ákærður vegna einhverra viðskipta bankans, sem áttu sér stað fyrir hrun, en sýknaður af þeim sakargiftum á öllum dómstigum. Jón Ásgeir hlaut engan dóm eftir íslenska efnahagshrunið,“ segir Einar Þór og gagnrýnir skrif Ásthildar harðlega.
„Að þingmaður skuli leyfa sér síðan að halda því fram að hann hafi stungið af úr landi með ránsfeng og skilið 15.000 fjölskyldur eftir í sárum, er ósmekklegt og fjarri öllum sanni. Að lokum mætti kannski leyfa sér að setja fram þá kröfu eða þá von að umræddur þingmaður, sem og aðrir þingmenn, reyni að setja sig betur en hér var gert, inn í þau mál sem þeim hefur verið treyst til að fjalla um og byggja umræðuna á gögnum og staðreyndum – ekki innihaldslausum upphrópunum – þó ekki væri nema landsmanna allra vegna.“
