Í upphafi reyndi ég að gera þetta skipulega, fyrst tók ég skuldamálin fyrir, síðan flugvallarmálin og þannig koll af kolli. En skipulagið riðlaðist fljótt, málunum fjölgaði stöðugt og sum mál kláruðust aldrei.
En ég tók á því, gaf ekkert eftir, var málefnalegur, rökfastur, hnyttinn, jafvel vingjarnlegur en stundum hvass þegar þess þurfti. Ég fór um allt netið, Facebook var í stöðugri notkun, jafnvel skoðanakerfi vefmiðlanna varð vettvangur minn, ég var kominn með heiðurstitilinn \"virkur í athugasemdum\".
Eftir áralanga baráttu gafst ég upp. Það voru svo margir sem að sannfærðust ekki um að mitt sjónarmið væri rétt, jafn augljóslega og ég samt sýndi fram á það. Þessi uppgjöf var ekki auðveld. Ég hætti á Facebook, les ekki vefmiðlana lengur. Ég fylltist andúð á öllu þessu fólki með sínar röngu skoðanir.
Ég veit ekki hvað gerðist, kannski aldurinn, ég veit það bara alls ekki. En ég áttaði mig á því að ég var ekkert skárri en allt þetta fólk, mínar skoðanir voru fyrir mörgum jafn rangar og mér fannst þeirra vera.
Þetta var áfall. Ég er enn að reyna að jafna mig.
