DV braut Siðareglur Blaðamannafélags Íslands með umfjöllun sinni um fangann Gunnar Rúnar Sigurþórsson. Gunnar Rúnar varð Hannesi Helgasyni að bana með afar kaldrifjuðum og hrottafullum hætti árið 2010. Siðanefnd taldi að DV hefði brotið alvarlega í bága við siðareglurnar. Lilja Katrín Gunnarsdóttir ritstjóri DV lýsti því yfir í gær að DV myndi standa við umfjöllunina. Það var Afstaða, félag fanga og annarra áhugamanna um bætt fangelsismál og betrun, sem kærði umfjöllun DV til siðanefndarinnar 30. júlí síðastliðinn fyrir hönd fangans.
Í fyrirsögn sagði:
„Dæmdur morðingi en lifir að miklu leyti eins og frjáls maður.“
Gerðar voru sex athugasemdir við fréttina og framsetningu hennar sem og myndir. Þá var kvartað yfir blaðamanni og hann sagður sitja fyrir fanganum. Siðanefnd taldi að umfjöllun DV um fötlun bróður fangans, sjálfsvíg föður hans og tilgreiningu á heimilisfangi móður hans ekki vera í samræmi við Siðareglur. Um alvarlegt brot er að ræða að mati nefndarinnar.
Í andsvörum DV sagði að miðlinum hefði borist fjölmargar ábendingar um að til fangans hefði sést utan fangelsisins. Þau hafi talið brýnt að bregðast við ábendingunum í þágu almannahagsmuna. Siðanefnd tók ekki mark á andsvörum DV og var niðurstaðan að Lilja Katrín Gunnarsdóttir, ritstjóri DV, væri brotleg við reglurnar sem ábyrgðarmaður en Ágúst Borgþór Sverrisson sem skrifaði fréttina bæri ekki sök á umfjölluninni.
Lilja Katrín, ritstjóri DV, skrifaði leiðara um málið í DV sem kom út í gær. Þar sagði Lilja Katrín að DV hefði ekki gert nokkuð rangt. Umfjöllunin hefði verið lesin margoft yfir með siðareglurnar að leiðarljósi. Segir Lilja að niðurstaðan sé vonbrigði sem gæti haft sett vafasamt fordæmi. Lilja segir:
„Í kæru Afstöðu eru orð og orðasambönd eins og „úr launsátri“ og „sitja fyrir einhverjum“ einnig notuð. Í viðtali við Vísi í vikunni í ljósi úrskurðarins talaði Páll Winkel fangelsismálastjóri um „smánun“ fanga. Ég vil ítreka, í eitt skipti fyrir öll, að blaðamenn sitja ekki fyrir fólki, gera ekki eitthvað úr launsátri og gera ekki sitt besta til að smána fólk.“
Segir Lilja orðræðuna fráleita, þá sérstaklega þar sem hún kemur frá fólki sem hefur með stjórnkerfi landsins að gera. Lilja sagði:
„Við erum ekki hjartalausir siðblindingjar sem mætum til vinnu á degi hverjum með það eitt að markmiði að níða af fólki skóinn. Við sitjum ekki fyrir fólki, við nálgumst það á kurteislegan en ágengan hátt til að afla frétta.“
Þá segir Lilja einnig: „Annað sem er afar fordæmisgefandi í dómi siðanefndar varðar upplýsingar sem voru birtar í kærðri umfjöllun DV en höfðu áður birst í opinberum dómskjölum og öllum öðrum fjölmiðlum þegar tiltekinn fangi var handtekinn, hann yfirheyrður og síðar dæmdur í fangelsi fyrir morð að yfirlögðu ráði. Fyrir utan að þessar upplýsingar eru mikilvægur partur af sögu fangans. Þetta veldur ákveðnum áhyggjum.“
Lilja bætir við að í hverri viku séu rifjaðar upp fréttir sem komi illa við einhvern þar sem sársaukaþröskuldur fólks sé mismunandi. Hjá því sé ekki komist, sama hversu mikið blaðamenn reyni að gæta sín.
„Þeir sem glíma við ófrjósemi geta fengið sting í hjartað yfir illa skrifaðri grein um manneskju sem hefur eignast tíu börn og er hvergi nærri hætt. Fyrrverandi maki getur orðið leiður, sár og dapur ef fyrrverandi elskhugi birtist á síðum miðlanna með nýjan elskhuga uppi á arminum. Manneskjunni sem sagt var upp í banka svíður yfir endalausum fréttum í öllum miðlum af hópuppsögnum úr bankanum, þótt hún sé hvergi nefnd á nafn.“ Þá segir Lilja að lokum:
„Stundum verða okkur á mistök, eins og öllum. En ég sætti mig ekki við að siðanefnd míns eigin félags refsi blaðamönnum DV að því er virðist eftir geðþótta og tíðaranda í samfélaginu. Það er ólíðandi.“
Guðmundur Ingi Þóroddsson, formaður Afstöðu, félags fanga, sem kærði DV og hafði sigur, skrifar á Facebook, um leiðara Lilju Katrínar:
„Það er greinilegt að ritstjórinn mun ekki taka alvarlegar ávirðingar siðanefndar BÍ til sín og því eflaust mun halda áfram á sömu braut, og troða þá saklausu fólki um tær, eins og vildi til í þessu tilviki. Hún ætti frekar að skammast sín og biðjast afsökunar en að reyna að klóra í bakkann með fáránlegri grein þar sem hún heldur áfram. Siðlaus með einbeittan brotavilja er þetta oft kallað.“