„Sunnudaginn 20. október n.k. eru sjö ár liðin frá því samþykktar voru í þjóðaratkvæðagreiðslu tillögur stjórnlagaráðs um nýja stjórnarskrá. Lýðræðislegt ferli var að baki með eitt þúsund manna þjóðfundi sem fjallaði um áherslur fyrir nýja stjórnarskrá og 25 manna stjórnlagaráði kosið af þjóðinni, hafði lagt fram sínar tillögur. Tilraun Hæstaréttar til að ógilda þá kosningu er hneyksli og blettur á réttarsögunni.“
Þannig hefst harðorð grein eftir Jóhönnu Sigurðardóttur, fyrrverandi forsætisráðherra, á vef Fréttablaðsins. Þar gagnrýnir hún harðlega að tillögur stjórnlagaráð um nýja stjórnarskrá og sú vinna sem þar var innt af hendi hafi verið hundsuð af stjórnvöldum
„Það sem var sérstaklega eftirtektarvert var að stjórnlagaráð fólks úr ólíkum stéttum víðsvegar að úr þjóðfélaginu var algjörlega einhuga um þær tillögur sem lagðar voru fyrir Alþingi. Auk þess tók það aðeins fjóra mánuði fyrir ráðið að fullgera tillögur að nýrri stjórnarskrá, sem er afrek. Fróðlegt er að bera það ferli saman við ítrekaðir tilraunir Alþingis , sem stóð í ríflega 70 ár, til að koma saman heilsteyptri nýrri stjórnarskrá, án árangurs.“
Segir Jóhanna að tillögurnar hafi endurspeglað nýtt Ísland og hefðu breytt ýmsu í þjóðfélaginu, þá sérstaklega spillingarmálum. Jóhanna segir:
„Tillögurnar skerptu á skilum milli löggjafar-, framkvæmda- og dómsvalds og fólu í sér valddreifingu, aukið gegnsæi og meiri ábyrgð valdhafa. Aukið var svigrúm almennings til þátttöku í ákvarðanatöku, bæði með þjóðaratkvæðagreiðslu og aukinni aðkomu að þingmálum. Með lögfestingu þeirra væri Ísland komið í fremstu röð þjóða heims m.a. með beinni þátttöku almennings í mikilvægum málum. Tillögurnar fólu einnig í sér markviss ákvæði um skilyrðislausa eign Íslendinga á auðlindunum, sem skipt getur sköpum bæði varðandi fiskimiðin og aðra sameiginlegar náttúruauðlindir þjóðarinnar.“
Jóhanna bætir við:
„Tilraun ríkisstjórnar minnar seinni hluta kjörtímabilsins til að lögfesta þennan nýja samfélagssáttmála sem þjóðin sjálf átti svo mikinn þátt í að skapa, mistókst. Ekki vegna þess að vilja vantaði hjá ríkisstjórninni, heldur vegna heiftúðugrar og óbilgjarnar stjórnarandstöðu, sérstaklega Sjálfstæðisflokks og Framsóknarflokks. Þeir svifust einskis í nær fordæmalausu málþófi og beittu öllum brögðum til að koma í veg fyrir að nýr samfélagssáttmáli, sem samþykktur hafði verið með tveim þriðju hluta greiddra atkvæða í þjóðaratkvæðagreiðslu, næði fram að ganga. Lýðræðið var fótum troðið.“
Þá segir Jóhanna að stjórnvöld hafi svikið þjóðina um nýja stjórnarskrá sjö ár í röð.
„Ríkisstjórn virðist ekki ætla að færa þjóðinni þá heilsteyptu stjórnarskrá sem fólkið bíður enn eftir. Kannski á að samþykkja lítinn hluta hennar á þessu kjörtímabili m.a. um þjóðareign á landi. Hætta er á með Sjálfstæðisflokkinn við stjórnvölinn verði valinn lægsti samnefnari og haldlítið auðlindaákvæði.“ Þá segir Jóhanna að lokum:
„Það er ástæða til að þakka Stjórnarskrárfélaginu, undir öflugri forystu Katrínar Oddsdóttur, fyrir skelegga og þrautseiga baráttu við að vinna málinu brautargengi. Ég er sannfærð um að þjóðin mun ekki líða að stjórnmálamenn taki frá henni það lýðræðislega stórvirki sem þessi einstaki samfélagssáttmáli er, þannig að nýtt Ísland verði að veruleika.“
