Félag stjórnmálafræðinga veittu í gær verðlaun fyrir framúrskarandi lokaritgerðir í stjórnmálafræði, bæði fyrir BA ritgerð og fyrir meistararitgerð. Rakel Guðmundsdóttir hlaut verðlaun fyrir BA ritgerð sína „Gerir margt smátt eitt stórt? Vistvæn neysluhyggja sem lausn á loftslagsvandanum“ og Sigrún Lóa Kristjánsdóttir hlaut verðlaun fyrir meistararitgerð ritgerð sína „Mat á árangri háskóla. Listar „bestu“ háskóla heims“.
Loftlagsvandamál eru eitt mest aðkallandi vandamál nútímans. Í ritgerðinni er neysluhegðun Íslendinga og viðhorf þeirra til umhverfismála sérstaklega skoðuð. En einnig er fjallað um samband kapítalisma og neysluhyggju og hvernig þetta samband hefur leitt til ofnýtingar á náttúruauðlyndum.
Meginniðurstöður ritgerðarinnar eru að neysluhyggja hafi að verulegu leyti skapað þau loftslagsvandamál sem við stöndum frammi fyrir í dag og því sé nauðsynlegt að bregðast við henni. Vistvæn neysluhyggja í kapítalísku umhverfi sé þó ein og sér ekki lausn við vandanum heldur þurfi að koma til kerfisbreyting.
Ritgerð Rakelar fjallar um eitt brýnasta viðfangsefni samtímans, umhverfismál. Til að greina kannanagögn er eigindlegri og megindlegri aðferðafræði beitt í formi tölfræðilegra greininga og í formi innihaldsgreininga á svörum við opnum spurningum. Höfundur byggir á rannsóknum þar sem hún fær aðgang að óbirtu efni frá öðrum og sem hún greinir sjálf. Kenningaramminn sem hún setur fram er traustur sem og úrvinnsla hennar úr þeim gögnum sem aflað er. Höfundur setur fram skýra spurningu í upphafi, fléttar saman kenningum, viðfangsefni og úrvinnslu og færir að lokum rök fyrir niðurstöðu sinni. Ritgerðin er skipulega uppbyggð, höfundur sýnir sjálfstæði í efnistökum og frágangur er góður. Hún sýnir ótvíræðan skilning á viðfangsefninu og tengir saman fræði og raunveruleika. Mat dómnefndar er að hér hafi mjög vel tekist til og höfundur því vel að þessum verðlaunum komin.
Ritgerðin fjallar um hlutverk háskóla, þau alþjóðlegu mælitæki sem rýna í árangur háskóla og áhrifamátt mælitækjanna. Í ritgerðinni er rannsóknaraðferðum opinberrar stjórnsýslu beitt á gagnrýnin hátt til að varpa ljósi á árangursmælingar háskóla á alþjóðavísu. Það er gert með því að greina inntak í þremur alþjóðlegum mælitækjum, og til þess notar höfundur þrjá meginflokka, þ.e. flokkun- eiginleikar og vídd mælikvarða.
Greiningin leiðir í ljós takmarkanir slíkra mælinga og tengsl við aukna markaðshyggju. Ennfremur að þröngt sjónarhorn mælinganna leiðir athyglina frá samfélagslegu hlutverki háskóla, eins og það hefur verið skilgreint, og ofuráhersla er lögð á mælanleg afköst og árangur í stað kennslu og skapandi fræðasamfélags.
Ritgerðin tekur á mikilvægu málefni er snertir eitt af grundvallar atriðum samfélagsins, það er menntunar. Sigrún rýnir í hlutverk háskóla og sýnir fram á að áhrifamikil alþjóðleg mælitæki sem meta árangur háskóla beri að taka með fyrirvara þar sem þau hafa ýmsa veikleika er snúa að réttmæti og áreiðanleika mælinga. Hlutverk háskóla og það sem mælitækin mæla fer ekki að öllu leyti saman, mikilvægi orðspors veldur því að háskólar reyna að fóta sig í umhverfi í sívaxandi markaðshyggju.