Þá vill hún tryggja jafnan kosningarétt en það séu grundvallarmannréttindi í íslensku samfélagi, óháð efnahag, kyni eða búsetu. Þorgerður Katrín segir í pistli í Fréttablaðinu:
„Saga misvægis atkvæða er saga pólitískra hrossakaupa. Löngu er mál að linni, þótt ekki séu allir stjórnmálaflokkar sammála þeirri nálgun [...] Löngu er mál að linni, þótt ekki séu allir stjórnmálaflokkar sammála þeirri nálgun.“
Þorgerður Katrín bætir við:
„Fyrir ríflega tuttugu árum flutti ég mína jómfrúarræðu með öran hjartslátt, komin átta mánuði á leið. Ekki einungis gætti titrings vegna þeirra forréttinda að vera kosin af fólkinu til setu á Alþingi heldur voru þetta spennandi tímar.“
Þá segir Þorgerður að breytingar á stjórnarskrá hafi verið til umræðu á þessum tíma og að þær hafi meðal annars tekið á kjördæmaskipun og jafnara atkvæðavægi.
„Þótt skref hafi verið tekin í rétta átt þá var engu að síður misvægi atkvæða við haldið. Og út á það óréttlæti gekk mín stutta ræða.“
Þá segir Þorgerður að misvægi atkvæða megi ekki vera skiptimynt á pólitísku sviði og að sama atkvæðavægi eigi að gilda á milli allra landsmanna.
„Þingmenn verði þingmenn allra landsmanna. Slíkt eykur samkennd, skilning, samstarf og yfirsýn og ýtir undir að þingmenn vinni að samkeppnishæfara Íslandi í baráttu alþjóðasamfélagsins um lífsgæði, framfarir og ekki síst fólkið okkar.“
Hún segir mikilvægt að þingmenn nálgist málin með alla heildina í huga. Kjördæmaskiptingin sé úrelt og að hún taki ekki tillit til hagsmuna heildarinnar.
„Allir einstaklingar, sama hvaða hópi þeir tilheyra verða að hafa jafna möguleika til að kjósa og vera sjálfir kjörnir. „Jafnræði þegnanna til að hafa pólitísk áhrif er meðal grundvallaratriða lýðræðisins og borgaralegra réttinda,“ sagði í skýrslu sem unnin var fyrir stjórnlaganefnd um jafnt vægi atkvæða.“
Þessu segir Þorgerður erfitt að andmæla og að mismunandi vægi atkvæða eftir kjördæmum megi líka við það að vernd eignarréttinda væri ólík milli kjördæma. Segist hún leyfa sér að fullyrða að enginn myndi sætta sig við þess konar fyrirkomulag og og með sömu rökum ætti enginn að sætta sig við búsetubundna mismunum á atkvæði sínu.
Segir hún að í þjóðaratkvæðagreiðslu um tillögur Stjórnlagaráðs og í niðurstöðum viðhorfskönnunar Félagsvísindastofnunar hafi komið fram eindreginn vilji þjóðarinnar til þess að endurskoða ranglætið sem felst í misvægi atkvæða.
„Við formenn stjórnmálaflokkana verðum að taka afstöðu til þess hvort ekki sé rétt að taka forgangsröðun stjórnarskrárvinnunnar til endurskoðunar en jafnt atkvæðavægi er látið bíða til næsta kjörtímabils. Sú biðstaða er ankannaleg þegar með sanngirni er rýnt í gögn sem sýna eindreginn vilja þjóðarinnar í þessum efnum. Hún vill jafnt atkvæðavægi, eins og nágrannar okkar í Danmörku og Svíþjóð njóta. Höfum í huga að atkvæðisrétturinn sjálfur, um einn einstakling eitt atkvæði, er grunnurinn að lýðræðinu. Sagan og pólitísk hrossakaup geta ekki lengur réttlætt viðhald þessarar misskiptingar í atkvæðavægi.“
Segir hún að það sama eigi að gilda um kosningarrétt fólks eins og tjáningarfrelsi, réttur þeirra til réttlátrar málsmálsmeðferðar og önnur mannréttindi. Þau séu öll jöfn og algild án tillits til lögheimilis.
„Það var afstaða taugaspenntrar konu í jómfrúarræðunni hennar fyrir rúmum tveimur áratugum og það er afstaða hennar enn í dag.
Einn einstaklingur – eitt atkvæði.“