„Í stað þess að íslenska þjóðin skiptist í fjármagnseigendur og arðrænt launafólk þá skiptist hún annars vegar í þá sem geta farið inn í og út úr gjaldmiðlinum og hina sem eru fastir.“
Þetta segir Gylfi Zoega, prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands, í ítarlegri grein sem kemur til áskrifenda Vísbendingar á morgun. Í greininni, sem ber heitið Bylting í krónulandi!, fjallar Gylfi um undirstöður stéttabaráttunnar og hvernig hún birtist í raun og veru á Íslandi.
Að hans mati liggur munurinn á hópunum innan íslenska hagkerfisins í því, að sumir geta farið úr „krónulandi“ en aðrir ekki. „Í krónuhagkerfi þar sem fjármagnsflutningar á milli landa eru leyfðir er aðstöðumunur á milli launafólks og fjármagnseigenda. Dæmigerður launamaður á fasteign, skuldar fasteignalán og safnar réttindum í lífeyrissjóði. Ef hann nú býst við því að gengi krónunnar lækki þá áttar hann sig fljótt á a hann er fastur í krónuhagkerfinu og getur fátt gert til þess að verja sig. Fjármagnseigandi er í allt öðrum sporum. Hann getur millifært peningalegar eignir sínar á milli krónunnar og annarra gjaldmiðla. Þegar hann býst við að krónan falli þá kaupir hann gjaldeyri og þegar hann býst við því að hún hafi náð botni þá kemur hann aftur inn í krónuna og hagnast á gengisstyrkingu hennar. Hann getur jafnvel haft peningalegar eignir sínar í erlendum böndum eða skattaskjólum.
Nánar á
