Það væri hæglega hægt að losa allt að 300 milljarða króna með sölu á eignarhlutum ríkisins í fjármálakerfinu og halda eftir sem áður eftir kjölfestuhlut í Landsbankanum. Afrakstur þessarar eignarsölu mætti nýta til nauðsynlegrar innviðafjárfestingar. Það er mun skynsamlegri forgangsröðun en að reka hið opinbera eins og fjárfestingarsjóð.
Það er skynsamlegri stefna í stað þess að ætla að fjármagna nauðsynlegar vegabætur á Suðvesturhorni landsins með veggjöldum. Rétt er að hafa í huga að hér er um samfellt atvinnusvæði að ræða og fjöldi fólks mun verða fyrir verulegum kostnaðarauka við að sækja vinnu vegna þessara áforma. Það er marklaust að bera þessi áform saman við byggingu Hvalfjarðarganga á sínum tíma. Sú stytting sem göngin skiluðu lækkaði samgöngukostnað þeirra. Að ljúka tvöföldun Reykjanesbrautar og Suðurlandsvegar að Árborg, eða bygging nýrrar Ölfusárbrúar, mun ekki lækka ferðakostnað íbúa á þessu svæði. Veggjöld munu hins vegar augljóslega hækka hann. Þetta eru nauðsynlegar framkvæmdir til þess að auka öryggi og ætti því að vera borgað með öðrum hætti en beinum hækkandi álögum á fólk.
Það væri nær lagi að fjármagna þessi verkefni með sölu eigna. Það er enda löngu tímabært að hefja sölu og hluta af eignum ríkisins í fjármálakerfinu. Auðvitað er mikilvægt er að vanda þar til verks. Sporin hræða vissulega. En það gerist auðvitað ekkert ef aldrei er hafist handa, líkt og stefna stjórnarflokkanna virðist vera í þessum efnum.