Líflegar pólitískar umræður um ágæti markaðsbúskapar og frjáls viðskipti hér á landi eru hefðbundin viðfangsefni stjórnmálamanna og fjölmiðlafólks. Hvoru tveggja - markaðsbúskapur og frjáls viðskipti - eru líklegri til þess að tryggja hagkvæma framleiðslu og sem best lífskjör en miðstýrður áætlanabúskapur og haftastefna.
Framsóknarflokkurinn hefur í rösk eitt hundrað ár glímt við ný sjónarmið um réttlát og hagkvæm starfsskilyrði atvinnulífsins. Á seinni árum hafa nýjar hugmyndir um gildi markaðsbúskapar og almennra réttláttra reglna í íslensku efnahagslífi og atvinnulífi smám saman fest rætur innnan flokksins. Er þetta að hluta til tilkomið vegna umræðu um Evrópumál og aðildar Íslands að samninngum um Evrópska efnahagssvæðið; EEE-samninginn.
Innan Framsóknarflokksins telja örfáir málsmetandi sérfræðingar að það sé andstætt hagsmunum Íslands að standa innnan við það stóra viðskiptasvæði sem EES-samningurinn umlykur. Aðild að EES er sem sagt varahugaverð og jafnvel óþörf vegna viðskiptahagsmuna Íslands og geti ekki eflt hagvöxt á Íslandi og sé skerðing á fullveldi og sjálfstæði Íslands.
Frosti Sigurjónsson fyrrverandi þingmaður Framsóknarflokksins skrifar færslu á Facebook um fríverslun án aðgátar. Þar á hann við innflutningi á ferskum búvörum.
Facebook skrif Frosta um Evrópumál eru vissulega einkaskoðanir hans en þær enduróma líkast til tal Framsóknarmann á milli um Evrópumál.
Ef Framsóknarflokkurinn tekur sæti í næstu ríkisstjónr eru þá líkur á umpólun flokksins í Evrópumálum?
Hringbraut bar þessa spurningu undir heimildarmenn í Framsóknarflokknum.
Þeir svöruðu allir sem einn: Að afstað Framsóknarflokkisns í Evrópumálum mótast að öllu leyti að því hvor flokkurinn er í ríkisstjórn eða í stjórnarandstöðu og því hafa ákvarðanir í Evrópumálum verið teknar hverju sinni. Svo er enn.
Innan Framsóknarflokksins segja heimildarmenn Hringbrautar er talað um þróunina í viðskiptamálum Evrópusambandsins (ESB) sem öfugþróun. Ísland verður að taka afstöðu til þróunarinnar í viðskiptamálum inna ESB.
Skoða þarf EES-samninginn út frá skerðingu á athafnafrelsi og réttindum og hve mikið fullveldið er skert eða því deilt með öðrum réttara sagt.
