Jón Gnarr var gestur Sigmundar Ernis Rúnarssonar í sjónvarpsþættinum Mannamáli á Hringbraut í gærkvöldi. Þar fór hann um víðan völl í einlægu viðtali og rifjaði meðal annars upp borgarstjóraárin.
„Fyrstu tvö árin voru hrein skelfing. Þarna hvolfdist yfir mig að ég er bara svolítið takmarkaður. Ég bý við takmarkanir. Ég er lesblindur, ég er talnablindur. Ég þurfti að setja mig inn í fjárhagsstöðu Orkuveitu Reykjavíkur. Í kosningabaráttunni var ég aldrei að pæla í Orkuveitu Reykjavíkur, ég var að tala um að sprengja brúnna yfir Skothúsveg því hún væri svo ljót“, segir Jón Gnarr meðal annars um tíma sinn sem borgarstjóri Reykjavíkur.
Jón sagðist aldrei hafa unnið á skrifstofu áður og að honum hafi brugðið í brún þegar hann heimsótti skrifstofu borgarstjóra í fyrsta sinn þar sem í ljós kom að skrifstofa borgarstjóra væri heil hæð í ráðhúsinu og að þar ynnu um 40 manns. „Ég sá það alveg á fólki og skynjaði að það var eftirvænting og tilhlökkun en líka einhver skelfing. Það var náttúrulega búinn að vera svo langvarandi pólitískur óstöðugleiki í Reykjavík, það var búið að ganga á svo miklu og fólk var þarna öllu vant og einhvern veginn hélt að nú tæki bara við einhver nýr sirkus“, segir Jón einnig.
Það sem þó gerðist var að ástandið róaðist með tilkomu Jóns sem borgarstjóra, þar sem hann sat heilt kjörtímabil áður en hann sneri sér aftur að fyrri störfum sem skemmtikraftur og rithöfundur.
„Launin eru ekki sérstaklega góð og þessi vinna er ekki þægileg vegna þess að hún er ofboðslega krefjandi. Þetta eru í rauninni þrjár vinnur; þú ert embættismaður sem borgarstjóri, þú ert andlit Reykjavíkur og þú ert pólitískur leiðtogi meirihlutans í borgarstjórn. Þannig að þú ert pólitíkus, embættismaður og líka einhvers konar táknræn fígúra,“ segir Jón Gnarr meðal annars þegar hann er spurður um hvort hann hafi getað hugsað sér að halda áfram í pólitík.
Jón segist auk þess ekki hafa viljað halda áfram sem borgarstjóri þar sem tilgangur Besta flokksins myndi þá ekki helga meðalið. Honum hafi fundist að Besti flokkurinn ætti ekki að halda áfram í annað kjörtímabil þar sem hann væri nokkurs konar grínflokkur eða mótmælaframboð, þar sem einhver eins og hann sjálfur gæti komið inn sem einhvers konar fígúra í stjórnmál, verið í einhvern tíma og farið svo án þess að þurfa að skammast sín fyrir unnin störf og hugsanlega veitt öðrum innblástur í leiðinni. Að aðrir gætu hugsað með sér að þeir gætu gert svipaða hluti.
Viðtalið í heild sinni er að finna hér: