Nú er ekki svo lengur að smala þurfi VG þingmönnum eins og köttum svo minnst sé á þekkt ummæli Jóhönnu Sigurðardóttur um samstarfið við Vinstri græn. Þar virðast allir spakir. Nú er framsóknarköttum smalað. Spurning er hverjir smala núna hverjum. Suðurlandið styður Sigurð Inga Jóhannsson til formanns en heldur fleiri fyrir norðan Sigmund Davíð, þótt undantekningar séu til eins og í tilfelli Vigdísar Hauksdóttur í Reykjavík, sem hvæsir hressilega þegar ógn steðjar að Sigmundi. Einnig er þar læðan Lilja Alfreðsdóttir sem ekki hægt er annað að sjá að styðji sinn formann enn.
Forystukettirnir í Framsókn eru með blautan feld eftir að gusur síðustu daga hafa flogið á víxl. Og kisum líður þá illa: engum finnst gott að fá á sig vatnsgusu.
Svo maður taki líkindin alla leið í smá skopi má ímynda sér ýmislegt. Sigurður Ingi er stóra fjósafressið sem fer hægt um en á þó tryggt umráðasvæði. Vill bara sína soðningu og að liggja í heyinu. Sigmundur Davíð hefur líka merkt sér umráðin vel í sinni sveit en fellur betur að sitja í makindum uppi í háu tré. Hann kann að meta framandi æti ,jafnvel fínar melónur. Hann er líka með flottari hálsól en Sigurður Ingi sem er líklega bara ekki með neina ól.
Og til að toppa þessa fantasíu má vitna í fræðilega grein á doctor.is um ketti:
“Það geta verið margar ástæður fyrir því að það kastast í kekki milli katta (Cattus domesticus). Sennilega má þó oftast rekja slagsmál þeirra til landamæradeilna en allir kettir, hvort sem þeir eru heimiliskettir eða villt kattadýr, helga sér óðal.
Meðal villtra kattadýra er það nær algild regla að karldýrin helga sér stærra óðal en kvendýrin, og nær svæði þeirra þá yfir óðul nokkurra kvendýra. Þeir þola ekki nærveru annarra karldýra, en eru umburðarlyndir gagnvart læðum sem flækjast inn á óðal þeirra. Slíkar flökkulæður geta hins vegar orðið harkalega fyrir barðinu á þeim læðum sem fyrir eru”.