Eliza Reid, forsetafrú Íslands, skrifar um hlutverk sitt sem forsetafrú Íslands í grein sem hún birti í dag í The New York Times.
Í greininni minnist Eliza á myndbandsupptöku sem Donald Tusk, forseti leiðtogaráðs Evrópusambandsins, birti á Instagram fyrr í sumar af mökum þjóðarleiðtoga allra ríkja sem tóku þátt á fundi G7 ríkjanna í Biarritz í Frakklandi. Segir hún að þessi mynd hafi gefið sér aulahroll og að henni finnst það lélegt að sjá konur þjóðarleiðtoga fyrst og fremst lofaðar fyrir fataval sitt.
„Sem maki þjóðarhöfðingja þá vakti þessi Instagram færsla mér aulahroll. Það er miður að sjá sjálfstæðar og gáfaðar konur smækkaðar niður í leikmun, hverra tilvera felst í því að styðja stjórnmálastefnu eiginmanna sinna — að sjá þær fyrst og fremst lofaðar fyrir fataval sitt, eða eins og færsla Tusk gaf til kynna fyrir siðsamlegt og hófstillt hátterni. Getum við árið 2019 ekki gert betur en að gefa okkur að makar þjóðarleiðtoga hafi ekkert betra við tíma sinn að gera en að labba á eftir hinum helmingnum til að bragða á víni, fylgjast með þjóðdönsum og horfa á útsýnið á meðan að (nær eingöngu karlkyns) mótaðilar þeirra sjá um Alvarlegu Málin?“
Eliza segist í greininni ekki vera handtaska eiginmanns síns Guðna Th. Jóhannessonar og að henni gremjist þegar viðvera hennar sé bara talin vera sjálfsögð í stað þess að vera óskað eftir henni.
„Engu að síður þá gremjast mér enn þau tilfelli þar sem vera mín er talin sjálfsögð frekar en að hennar sé óskað. Ég er ekki handtaska mannsins míns, sem má grípa í þegar hann hleypur út um dyrnar og stilla á upp hljóðlega við hlið hans við opinbera viðburði. (Vitanlega á hann enga handtösku, hann er með almennilega vasa á fötunum sínum sem geyma allt sem hann þarf. En það er efni í aðra umræðu),“
Að lokum segir hún að þegar hún sé spurð um starfsferil sinn sé alltaf spurt um hann í þátíð, þrátt fyrir að hún sé enn þá að vinna launaða vinnu.
„Í gott sem hverri einustu ferð sem ég fer ein í sem forsetafrú er ég spurð hver sé að gæta fjögurra ungra barna okkar, rétt eins og ástríkur faðir þeirra beri engar foreldraskyldur. Og ef ég er spurð um starfsferil minn þá er það alltaf í þátíð, jafnvel þó að ég sinni enn miklu af minni launuðu vinnu. (Af hverju ætti ég að fá mér nýja vinnu bara af því að eiginmaður minn var kjörinn í aðra?),“